Diana startte als verpleegkundige op zorgeenheid PVT MG. Ze maakte notities om te laten zien wat voor een leuke en dankbare zorgeenheid PVT MG is. Ze denkt er met warme gevoelens aan terug. Inmiddels heeft Diana een plek gekregen op een andere zorgeenheid waar ze heel blij mee is. Hier volgt haar verhaal over haar werk bij PVT MG.
“Yes, aangenomen in OPZC Rekem. Ik kreeg de vraag of ik de zorgeenheid PVT MG een paar maanden uit de nood wilde helpen. PVT MG? Ken ik niet. Ik mag eens gaan kennismaken alvorens te beslissen. Ik kom aan, mooi pittoresk gelegen aan de rand van het bos. Ik word binnen gelaten en rondgeleid door Ellen, de verpleegkundig leidinggevende. Nu, ik was nog geen 5 meter op de gang of ik had aan elke arm al een zorgvrager ‘hangen’ die me wou mee tronen naar zijn afdeling, terwijl een derde zorgvrager mijn paardenstaart gedag aaide. Een beetje overweldigend. Zo vertederend! Ik ben vreemder dan vreemd en al dadelijk word ik met zo veel liefde overladen. Ik was verkocht. Ja!!!! Ik kom jullie graag helpen.
Ik ben maar drie maanden hier geweest en het is een rollercoaster van emoties en ervaringen geweest. De zorgvrager die me de eerste 14 dagen nog niet kon aankijken en dan ineens mijn hand neemt en me in de ogen kijkt. De zorgvrager die, als hij me ziet binnenkomen, ’s morgens een brede tandeloze grijnslach geeft, die me vult met warmte omdat ik me zo welkom voel. De kleine aanrakingen. De korte en repetitieve zinnetjes die ze je geven. Gewoon om je te laten weten dat ze je gezien hebben en blij zijn dat je er bent. De man die door de gangen loopt en ineens, als je passeert, zijn arm in die van jou steekt om je toch maar even te begeleiden op je weg naar de wc.
De collega’s die je met zo’n ontwapenende vriendschap en warmte verwelkomen. Die van elke dag een topdag maken door echt een teamgevoel te creëren en er te zijn voor elkaar. Heb je een goede dag, dan vieren we samen door de zorgvragers extra te verwennen. Heb je een slechte dag, dan heb je schouders om op te steunen en armen die je sterken en ook daar komen de zorgvragers met hun onvoorwaardelijke liefde die met een detailhandeling je zon weer doen schijnen.
Is het hard werken? Ja. Er is fysieke zorg. Ben je moe als je naar huis gaat? Ja.
Waarom dat dan doen? Omdat je je nergens anders zo onvoorwaardelijk en grenzeloos geliefd voelt. Waar je in 1000-voud terug krijgt wat je geeft.
Waar je thuis bent van huis, waar alleen het beste goed genoeg is, waar je een tweede familie vind en waar iedereen je naam kent zonder hem uit te spreken.”